MOR KOYUN
Morkaraman koyunu Doğu Anadolu bölgemizde yetiştirilmekte olan bir koyun ırkıdır. Bütün koyunlarda kızıl mor renk hakimdir. Bundan dolayı da morkaraman ismiyle anılmaktadır.Morkaraman, akkaraman koyununa göre vücut yapısı biraz iricedir. Erkek koyunlar besiye elverişli olmalarından dolayı ülkemizde en çok besiye alınan koyun ırkları arasındadır. Diğer koyun ırklarına göre hastalıklara dirençleri yüksektir.
Morkaraman Koyunun Verim Özellikleri:
Ergin dişi koyunlarda canlı ağırlık 50-60 kg ortalamasında, erkekler ise 60-70 kg civarındadır. Et randımanı % 52 civarındadır
Morkaraman damızlık bir koyun bir laktasyon döneminde 50-60 litre süt vermektedir. Sütteki yağ oranı % 5-6 civarındadır.
Morkaraman koyunlarda diğer koyun ırklarına göre döl verimi düşüktür. Kuzulama ortalaması iyi bakımla % 90 civarında olmaktadır.
Morkaraman koyunlarda yapağı verimi yıllık 2-2,5 kg ortalama yapağı vermektedir.
Karaman koyunu ülkemiz, koyun varlığının çoğunluğunu oluşturmaktadır. Anadolu’ya adepte olmuş bu koyun ırkı yukarıda belirtmiş olduğumuz gibi birçok yabancı koyun ırkı ile melezleme imkanıda yaratmaktadır.
Sağlam ve iri yapılıdır. Boyun uzun, göğüs dar, sağrı düşük ve bacaklar yüksektir. Kulak büyük, enli, sarkık ve yana doğru yatıktır. Baş vücuda nazaran uzun ve öne doğru incelmiştir. Baş profili alnın buruna geçiş yerinden biraz yukarıda hafif çukurluk gösterir. Burun dişilerde az veya çok, koçlarda be lirgin şekilde dışbükeydir. Vücut rengi kızıldan mora kadar değişmekle birlikte göz, ağız ve burun etrafı daha açık, baş ve ayaklar vücuda nazaran daha koyu renklidir. Yüz ve baş genel olarak yapağısızdır. Karın ve boyun genellikle çıplak veya seyrek örtülüdür. Bacaklar bileklerden itibaren yapağısızdır. Yapağı kaba karışıktır. Erkekler çoğunlukla boynuzludur. Boynuzlar büyük ve helezonidir, dişiler ise zayıf boynuzlu veya boynuzsuz olabilir.Yağlı kuyrukludur. Kuyruk omurları iki defa bükülme yaptığından S formundadır.
Sürü ve analık içgüdüsü, yürüme yeteneği iyi, sevk ve idaresi kolaydır. Yaşama gücü ve kötü çevre koşullarına adaptasyon yeteneği yüksektir. Soğuğa karşı dayanıklıdır. Yağlı kuyruk, uzun ve yetersiz kış besleme döneminde enerji kaynağı olarak kullanılmakta, bu koşullarda yaşam garantisi sağlamaktadır.
Doğu Anadolu Bölgesi’nin soğuk ve uzun kış koşullarına ve dağlık yapısına çok iyi uyum sağlamıştır. Yüksek rakımlı ve fakir meraları iyi değerlendirir. Kış aylarında ise normal bir besleme ile kapalı veya bir tarafı açık ağıllarda barındırılır.
 |
